کنترل

مهندسی کنترل : Control engineering) گرایشی از مهندسی برق و مهندسی مکانیک است و کاربرد گسترده‌ای در رشته‌های مهندسی هوافضا، مهندسی شیمی و حتی اقتصاد و پزشکی و زیست‌شناسی دارد.
مهندسی کنترل به مدل‌سازی ریاضی سیستم‌ها و بررسی دینامیک آن‌ها و در نهایت، طراحی کنترل‌کننده‌ها برای سیستم‌های مورد نظر می‌پردازد. هدف از طراحی کنترل‌کننده واداشتن سیستم تحت کنترل به داشتن رفتاری مطابق با رفتار مطلوب می‌باشد، مطلوب می‌تواند معیارهای مختلفی از قبیل سرعت، دقت، مصرف سوخت، زمان ، سیالات و … باشد. وهم چنین اندازه گیری پارامترهای الکتریکی و غیر الکتریکی اعم از ؛ ولتاژ ، جریان ، مقاومت ، فشار خون ،ضربان قلب، فشار آب ، ضرایب توان های الکتریکی ، رطوبت ، دما ، باد ، نور ،روغن ، و ساخت تجهیزات پزشکی همانند MRI ام آر آی ، سی تی اسکن ، تراکم سنج ، سونوگرافی ، رادیولوژی ،قلب مصنوعی و…. بسیار ادوات الکترونیکی و غیر الکترونیکی(مکانیکی ، الکتروشیمیایی ، الکترومکانیکی…
سیستم های کنترل بخشی جدایی ناپذیر از هر سیستم کارامد الکتریکی ، مکانیکی و یا الکترومکانیکی می باشد. یک سیستم بدون کنترل کننده ( کنترلر ) به عنوان یک سیستم حلقه باز مطرح می شود که بدون هر گونه فیدبک می باشد. این سیستم ها برای اینکه بتوانند یک ورودی مرجع را در خروجی پلنت ( سیستم ) دنبال کنند نیاز به فیدبک از خروجی سپس تشکیل سیگنال خطا و نهایتا سیستم کنترلی به منظور کاهش این خطا به حوالی صفر می باشند. پس لزوم بکارگیری سیستم کنترل اصولا در ردیابی (Tracking) مطرح می شود اما علاوه بر این سیستم های کنترل در مقوله تنظیم (regulation) نیز نقش دارند.
کنترلر فازی، کنترلر PID، کنترلر مد لغزشی و …